White Scars, którzy nazywają siebie „Hordą Jaghatai” i pierwotnie nazywali się Gwiezdnymi Łowcami podczas wczesnej Wielkiej Krucjaty, są lojalistycznym oddziałem kosmicznych marines i jednym z pierwszych oddziałów założycielskich Adeptus Astartes.
Znani i budzący strach w całym Imperium Człowieka ze względu na swój wysoce mobilny sposób prowadzenia wojny, Białe Blizny są uważani za mistrzów błyskawicznych ataków i ataków typu „uderz i uciekaj” i są szczególnie przystosowani do korzystania z motocykli szturmowych Astartes jako swoich mechanicznych rumaków, a ich siły zawierają niezwykle dużą liczbę oddziałów motocyklowych w porównaniu z innymi kapitułami.

Nosząc rytualne blizny męstwa, ci zaciekli wojownicy walczą z całą plemienną dzikością, która definiuje zaciekłych stepowych nomadów z ich ojczystej planety Mundus Planus, znanej im jako Chogoris, przynosząc szybką śmierć wszystkim wrogom Imperium.

Zaciekli, honorowi bracia bitewni z Kapituły Białych Blizn są spadkobiercami V Legionu Kosmicznych Marines. Białe Blizny, rekrutowane z najbardziej dzikich plemion koczowniczych ze Zdziczałego Świata Chogoris, walczą tak, jak koczowniczy wojownicy ze stepów.

Przeprowadzając błyskawiczne ataki przy użyciu najszybszych pojazdów, Białe Blizny spadają na swoich wrogów niepowstrzymanym potokiem, a ich serca wypełnia dzika radość i okrzyk bojowy „Za cesarza i chana!” na ich ustach.

Primarchą Białych Blizn był potężny Jaghatai Khan, pierwszy i jedyny wojownik, który osiągnął taką potęgę, że był w stanie zjednoczyć wszystkie dzikie plemiona stepów Chogorii w jedno ciało. Osiągnął to wszystko zanim Wielka Krucjata dotarła do Chogoris, a Primarcha ponownie połączył się z ojcem.

Młody Jaghatai szybko objął dowództwo nad plemieniem, które go adoptowało, a dzięki sile retoryki i oręża zjednoczył klany przeciwko ich morderczym, zamieszkującym miasta ciemiężycielom z imperium Palatynów. Mówi się, że stepy spłynęły krwią, gdy wojownicy zjednoczyli się pod czarnym sztandarem Jaghatai i pomścili każdą krzywdę, jaką kiedykolwiek im wyrządzono.

Miasta zostały zniszczone, a ich armie wyrżnięte mieczem, aż w końcu całe Chogoris należało do plemion stepowych. Zaledwie kilka słonecznych miesięcy później Wielka Krucjata dotarła do nowo zdobytego królestwa Jaghataia, a gdy ujrzał swojego ojca, wiedział, że jest to człowiek, który podziela jego wizję ludzkiej jedności. Jaghatai zrozumiał, że czeka go nagroda o wiele większa niż ta, którą mógł sobie wyobrazić - zjednoczenie całej ludzkości.

Szeregi V Legionu powiększyły się o wojowników pozyskanych z zaciekłej armii Jaghatai Khana, a Legion odziedziczył tradycje nomadów ze stepów Chogorian. Wkrótce dzikość plemion zakorzeniła się również w genach Legionu, ale była łagodzona przez zaciekłe poczucie honoru i sprawiedliwości, tak doskonale uosabiane przez Primarchę Legionu.

Białe Blizny walczyły z męstwem i determinacją przez całą Wielką Krucjatę, choć lata bezpośrednio poprzedzające Herezję Horusa upłynęły na kampanii przeciwko Imperium Orków skupionemu w systemie Chondax.

W kulminacyjnym momencie tej wyczerpującej wojny nadeszła wiadomość o zdradzie Czarnoksiężnika Horusa, a Rogal Dorn nakazał swemu bratu Jaghataiowi dołączyć do Kosmicznych Wilków Leman Russa i powrócić na Terrę w ramach przygotowań do ataku Zdrajców.

Przewidując taki ruch, Warmaster wysłał Legion Alfa do walki z Kosmicznymi Wilkami. Jaghatai stanął przed dylematem, czy pomóc bratu Russowi, czy odpowiedzieć na prośbę Dorna.

Zmuszony do wyboru między obowiązkiem wobec brata a obowiązkiem wobec Imperium, Jaghatai wybrał to drugie, choć wybór nie był łatwy.

Białe Blizny dotarły na Terrę na czas, by stanąć przed Zdrajcami, choć niezliczona ich liczba oddała życie, by powstrzymać tego, który chciał zniweczyć wielkie dzieło Mistrza Ludzkości.

Historia odnotowała niewiele działań Wielkiego Chana podczas Oblężenia Terry, ale wiadomo, że jego Legion przemierzał niegdyś dumne arterie Terry, angażując Zdrajców w mordercze ataki typu „uderz i uciekaj”, a gdy w końcu nadszedł koniec, Białe Blizny wyłoniły się z pożogi galaktycznej wojny domowej zakrwawione, ale żywe.

Z pewnością znajdowali się na czele legionów, które ścigały pokonanych Zdrajców do Oka Terroru podczas Wielkich Plag, które nastąpiły po Herezji, ponieważ do dziś Białe Blizny rzadko pozwalają pokonanemu wrogowi wymknąć się, gdy jego krew się podniesie.