Po tym, jak Alarielle została przebudzona przez Sigmara, przez bardzo długi czas wędrowała samotnie przez dzikie tereny Ghyran, odkrywając jego ziemie i cuda oraz rozmawiając z wieloma roślinami i stworzeniami. Nie pragnęła towarzyszy i znajdowała ukojenie w samej naturze, pielęgnując życie na bieżąco. W końcu jednak zmęczyła ją samotność i zasiała swoje najcenniejsze artefakty, nasiona, które zachowała z Tamtego Świata.

Z nasion tych narodził się pierwszy Sylvaneth, który wyrósł na różne stworzenia w zależności od stanu zasiewu. Pod jej przewodnictwem te duchy natury osiągnęły dojrzałość. Po ich stworzeniu odpowiednio podziękowała Sigmarowi, dołączyła do jego panteonu i podzieliła się darami magii życia z innymi królestwami.
Rozprzestrzenianie się w królestwach

Sylvaneth szybko rozprzestrzenili się i stali się władcami dużej części królestwa Ghyran. Żyli w harmonii z naturą i większością śmiertelnych plemion Jadeitowych Królestw. Szlachetne Duchy niszczyły zagrożenia, takie jak hordy zielonoskórych, wrogie plemiona barbarzyńców i szalejące bestie, podczas gdy Leśny Lud pielęgnował ziemię i żył w pokoju. Dzięki ich pracy Ghyran rozkwitł, a wiele cudów natury rozkwitło jak nigdy dotąd.

Poszli dalej i rozprzestrzenili się po innych królestwach śmiertelników, tworząc enklawy; jednak podróżowanie poza Ghyran było dla nich niebezpieczne, ponieważ groziło im odcięcie od duchowej pieśni. Wielu Sylvanethów uciekło z powrotem do Ghyran lub popadło w szaleństwo. Ci, którzy przetrwali, szukali gorących punktów magii życia, takich jak zielone polany lub wodospady, aby budować swoje osady, sadzić gaje dusz i tworzyć nowe korzenie królestwa. Enklawy te przybierały różne formy, takie jak proste polany znane jako heartglades, wielkie hale wykonane ze skręconych kończyn i konarów lub mieszkania wyrzeźbione w ścianie klifu za kaskadowym wodospadem. Niektóre z enklaw, które rozwinęły się w tym czasie, to Księżyc Łowców, Śpiewające Góry i Pieczary Miasta Briardell.