The Salamanders to jeden z pierwszych lojalistycznych oddziałów założycielskich Kosmicznych Marines. Pierwotnie służyli jako XVIII Legion Kosmicznych Marines Imperium podczas Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa. Przez pewien czas przed zjednoczeniem ze swoim primarchą byli znani jako „Smoczy Wojownicy”. Ich ojczyzną jest wulkaniczny Świat Śmierci Nocturna.
Salamandry są niezwykle zaniepokojone ofiarami cywilnymi w porównaniu z większością innych kapituł Adeptus Astartes i uważają, że jednym z ich najważniejszych obowiązków jest ochrona życia niewinnych poddanych Imperatora Ludzkości, kiedy tylko jest to możliwe. Jest to postawa, która rozwinęła się w wyniku niezwykle bliskich powiązań Salamandrów z ludem Nocturnean, ponieważ są oni jedną z niewielu frakcji Astartes, które po przemianie w Kosmicznych Marines kontynuują interakcje ze swoimi śmiertelnymi rodzinami i mieszkańcami ojczystej planety.

Na przykład, nierzadko zdarza się, że Salamandry żyją wśród Nocturneńczyków w specjalnych bastionach Kapituły utworzonych w każdym z siedmiu plemiennych „Miast Sanktuariów” na ich ojczystej planecie, gdy interesy Kapituły nie wymagają pozostania w fortecy-klasztorze Kapituły na księżycu Prometeusza Nocturne, a Salamandry są z pewnością postrzegane jako przywódcy w swoich społecznościach. Salamandry i ich lud jako całość są również definiowane przez ich przynależność do odmiany Kultu Imperialnego zwanego Kultem Prometejskim.

Historia Salamander i legenda o tym, jak ich Primarcha Vulkan połączył się z Imperatorem, jest jedną z niewielu historii z czasów Wielkiej Krucjaty opowiedzianych w spójnej formie na wielu różnych światach Imperium. To, ile z tego tak zwanego Promethean Opus jest zgodne z faktami, jest nieznane i pod wieloma względami nieistotne. Fakt, że Salamandry przetrwały dziesięć tysięcy standardowych lat jako wzór siły, honoru i determinacji, jest prawdziwym dziedzictwem ich prymarchy, które przetrwało do mrocznej epoki 41. tysiąclecia.

Salamandry pochodzą ze świata targanego ciągłą niestabilnością wulkaniczną, ale posiadającego najrzadsze rodzaje zasobów mineralnych. Gwałtowność cyklicznej aktywności wulkanicznej tworzy i wyrzuca strategiczne minerały wysoko cenione przez Adeptus Mechanicus, ale planeta była okupowana przez ludzkość na długo przed erą Imperium.

Kiedy niemowlę Vulkan pojawiło się na Nocturnie, zostało odkryte przez kowala z jednej z siedmiu głównych osad, mistrza rzemiosła, który wkrótce nauczył młodego primarchę wszystkiego, co wiedział. W ciągu kilku lat Vulkan stał się potężnym mężczyzną, którego umysł był równie potężny jak ciało. Wkrótce Vulkan nauczał mistrzów Nocturne technik obróbki metali, które zaginęły w najciemniejszych dniach Ery Walki. Kiedy Vulkan pokonał jeden z regularnych i bardzo kosztownych najazdów Drukhari na Nocturne, został jednogłośnie uznany za ich przywódcę.

Gdy Imperator przybył na Nocturnę, by połączyć się ze swym zaginionym synem, nie uczynił tego z wielką ceremonią, jak miało to miejsce w kilku innych przypadkach, i nie ogłosił swej tożsamości, ukrywając się za maskującym psychicznym blaskiem. Zamiast tego przybył jako nieznajomy podczas festiwalu, aby uczcić wielkie zwycięstwo Vulkana. Zgodnie z tradycją, takie uroczystości obejmowały liczne konkursy i próby sił, więc nieznajomy rzucił wyzwanie Vulkanowi, deklarując, że zwycięzca ich rywalizacji uklęknie przed drugim i zadeklaruje swoją wieczną lojalność.

W wyniku tego wyzwania nieznajomy i prymarcha dokonali czynów, których żaden śmiertelnik nie byłby w stanie powtórzyć, a kulminacją było polowanie na największego z wielkich, kochających ogień, rodzimych gadów Nocturne, znanych jako „salamandry”, i powrót do osady z jego ciałem. Podczas tego ostatecznego wyzwania Vulkan zabił gigantyczną bestię, ale po powrocie ziemia otworzyła się pod nim i strumień lawy pochłonął go.

Jedną ręką trzymając się skały, a drugą chwytając ogon swojej ogromnej zdobyczy, Vulkan wisiał niebezpiecznie nad falującą lawą, a jego potężna siła wyciekała po wielu słonecznych dniach prób. Tylko porzucając swoje trofeum, Vulkan mógł się uratować, ale odmówił, nawet w obliczu śmierci.

Wtedy nieznajomy pojawił się przed nim, ale jego droga została zablokowana przez kolejny kanał lawy. Vulkan zobaczył, że nieznajomy ciągnie za sobą nagrodę jeszcze większą niż jego własna, ciało największej salamandry, jaką kiedykolwiek widziano, które wrzucił do lawy, tworząc most. Chwilę później nieznajomy chwycił Vulkana za rękę i uniósł prymarchę wraz z jego nagrodą prosto w górę, ratując go przed śmiercią. Po powrocie do osady starszyzna ogłosiła Vulkana zwycięzcą zawodów, gdyż nieznajomy wrócił z polowania z pustymi rękami.

SalamandersPrimarisAstartesOkładka

Salamandry Primaris - żołnierz piechoty morskiej

Ale to nie nieznajomy zadeklarował swoją wieczną wierność, lecz uczynił to Primarcha, padając na kolano i oświadczając, że człowiek, który ceni życie innych ponad własne zwycięstwo, jest człowiekiem, któremu warto służyć. W tym momencie nieznajomy zrzucił swoje psychiczne przebranie i wszyscy mogli zobaczyć go takim, jakim był naprawdę - Władcą Ludzkości w całej swej chwale, przybyłym na Nocturne, by odnaleźć swego syna i zjednoczyć jego mieszkańców z resztą Ludzkości.

Vulkan objął stanowisko głównodowodzącego XVIII Legionu, odtąd zwanego Salamandrami na cześć nowej ojczyzny Legionu i zawodów, które zjednoczyły ich z ojczymem. Rekrutując się spośród wytrzymałych mężczyzn z Nocturne, Legion Salamandry szybko stał się znany z siły, odwagi i honoru swoich bitewnych braci, a także umiejętności, z jakimi tworzyli swoją broń wojenną.

Era imperialnej chwały nie trwała jednak długo, gdyż wraz z Żelazną Ręką i Kruczą Gwardią, Salamandry zostały oszukane przez Arcymistrza Horusa i zajęły miejsce wśród skazanej na zagładę pierwszej fali lojalistycznych Legionów Kosmicznych Marines podczas Masakry na Zrzutowisku Isstvan V, gdzie zostały zdziesiątkowane najpierw przez obronę Zdrajców, a następnie przez zdradę Legionów tworzących drugą falę. Wiadomo, że Salamandry poniosły tragiczne straty na Isstvan V jako jeden z tak zwanych „Rozbitych Legionów”, choć ich liczba była wystarczająca, by ocalić Legion przed wyginięciem.

Zapisy z tego okresu są w najlepszym razie niekompletne i niewiele zachowało się na temat działań Salamanderów lub ich prymarchy. Wydarzenia następujące bezpośrednio po galaktycznej wojnie domowej są jeszcze bardziej zaciemnione i być może znane tylko milczącym mistrzom Biblioteki Salamandry. Wygląda na to, że XVIII Legion nie spłodził bezpośrednich następców i prawdopodobnie jego liczebność została tak bardzo uszczuplona przez wydarzenia związane z masakrą na zrzutowisku Isstvan V, że nie było możliwe podzielenie go na osobne Kapituły podczas Drugiego Założenia. Kilka rozdziałów utworzonych znacznie później w kolejnych Założeniach może dzielić genetyczne dziedzictwo Salamander, ale nie ma dowodów na to, że zostały one spłodzone przez następców z Drugiego Założenia.

Stopień, w jakim przestrzegano nakazów Codex Astartes po rozpadzie starych Legionów, był bardzo zróżnicowany, a Salamandry najwyraźniej przestrzegały ich w niektórych aspektach, ignorując je w innych. Jednym z przykładów jest wystawienie przez Kapitułę w 41. tysiącleciu zaledwie siedmiu kompanii o nadmiernej sile, choć pod innymi względami Kapituła jest w dużej mierze zgodna z podręcznikiem Roboute'a Guillimana.

Ostateczny los primarchy Salamandrów jest przedmiotem wielu domysłów, gdyż zniknął on wiele standardowych lat po zakończeniu Herezji Horusa. Niektóre źródła podają, że Vulkan przewodził swojej Kapitule przez całe trzy standardowe tysiąclecia, zanim wyruszył na misję, której nigdy nie ogłosił całemu Imperium, choć zachowały się skąpe dowody na jakiekolwiek jego czyny w tym wieku. Opowieść ta jest tym bardziej tajemnicza, że Vulkan pozostawił po sobie kolekcję świętych tekstów i innych przedmiotów, zwanych Tome of Fire, w których zamknięta jest natura i lokalizacja dziewięciu potężnych artefaktów technologicznych wykonanych własnoręcznie, które prymarcha przekazał swojej Kapitule.

Zgodnie z wierzeniami Kapituły, dopiero po odzyskaniu wszystkich dziewięciu „Artefaktów Vulkana”, a obecnie odzyskano ich pięć, Vulkan uzna Salamandry za wystarczająco zahartowane, by przejść ostateczną rywalizację. Wtedy, jak głosi legenda, powróci, by poprowadzić Salamandry w ostatecznej wojnie przeciwko wrogom Ludzkości.